روزنامهنگاری نیمقطع[1]، نوعی روزنامهنگاری محبوب و عمدتاً جنجالی است که نام خود را از قالب یک روزنامه کوچک، تقریباً به اندازه نصف یک روزنامه معمولی، گرفته است. با این حال، روزنامهنگاری نیمقطع فقط در روزنامهها یافت نمیشود و همچنین هر روزنامهای که در این اندازه چاپ میشود، لزوماً جزو این دسته از روزنامهها نیست. بهطور ویژه، بسیاری از نشریات محلی رایگان از لحاظ تاریخی در قالب نیمقطع چاپ شدهاند و در اوایل قرن ۲۱، چندین روزنامه سنتی بریتانیایی با قالب بزرگ، مانند ایندیپندنت، تایمز و اسکاتسمن[2]، به اندازه کوچکتر تغییر کردهاند، اما ترجیح دادهاند آن را فرمت «فشرده»[3] بنامند. از سوی دیگر، روزنامه بیلد-زایتونگ[4] آلمان،، یکی از محبوبترین روزنامههای نیمقطع در اروپا که به مدت طولانی به عنوان یک روزنامه بزرگ چاپ میشد، مانند بسیاری از روزنامههای آلمانی، به قالبی کوچکتر از روزنامه بزرگ اما بزرگتر از قالب نیمقطع استاندارد تغییر اندازه داد.
منشأ اصطلاح «نیمقطع» (تبلوید) مورد اختلاف افراد است. بر اساس توضیحی که محتملتر است، این نام از «قرص[5]» به عنوان یک محصول دارویی فشرده گرفته شده است. «تبلوید» -ترکیبی از تبلت(قرص) و آلکالوید[6]– یک علامت تجاری برای قرصهایی بود که توسط شرکت Burroughs Wellcome & Co در سال ۱۸۸۴ معرفی شد. در طی چند سال، معنای فشرده بودن به سایر نهادها و فعالیتها، از جمله نوع جدیدی از گزارشدهی که داستانها را به سبک ساده و متمرکز درمیآورد، منتقل شد.
در سال ۱۹۰۰، جوزف پولیتزر[7]، ناشر نیویورک ورلد[8]، آلفرد هارمزورث[9] (که بعداً وایکانت Northcliffe شد)، بنیانگذار دیلی میل در لندن، را دعوت کرد تا برای یک روز ورلد را سردبیری کند. نسخه خلاقانه هارمزورث از ورلد، که در اول ژانویه ۱۹۰۱ منتشر شد، نصف اندازه فرمت معمولی روزنامه بود و به عنوان «روزنامه قرن بیستم» معرفی شد. با این حال، مفهوم نیمقطع هارمزورث به اندازه کوچکتر روزنامه اشاره نمیکرد، بلکه به استفاده اقتصادی از فضای چاپ اشاره داشت که او آن را با داستانهای کوتاه، پاراگرافهای کوتاه و جملات ساده پر کرد.
در سال ۱۹۰۳، هارمزورث اولین روزنامه نیمقطع مدرن، با نام دیلی میرور[10] را در لندن راهاندازی کرد. با توجه به بازار انبوه، آن داستانهای جنایی، تراژدیهای انسانی، شایعات افراد مشهور، مطالب ورزشی، کمیک و پازلها را ارائه میداد. میرر عکسهای بیشتری نسبت به سایر روزنامهها ارائه میداد و داستانهای خود را به شکلی کوتاه و آسان برای خواندن ارائه میکرد. تا سال ۱۹۰۹، یک میلیون نسخه در روز فروخته میشد. سپس روزنامههای نیمقطع جدید بریتانیایی دیلی اسکچ[11] و دیلی گرافیک[12] ایده هارمزورث را به کار گرفتند.
از نظر تیراژ چاپ، مطبوعات بریتانیایی اواخر قرن ۲۰ و اوایل قرن ۲۱ تحت تسلط روزنامههای نیمقطع بودند: پنج روزنامه ملی (دیلی اکسپرس[13]، دیلی میرور، دیلی استار[14]، دیلی میل[15] و سان[16]) و ویژهنامههای یکشنبههای مربوطه آنها در اواسط دهه دوم قرن ۲۱، مجموع تیراژی حدود ۱۰ میلیون داشتند. علیرغم این واقعیت که تأکید آنها به وضوح بر سرگرمی و نه پوشش خبری یا مسائل سیاسی بود، همچنان روزنامههای نیمقطع ملی بریتانیا نیروی مهمی در شکلدهی به افکار عمومی بودند.
در دهه ۱۹۷۰، بسیاری از روزنامههای نیمقطع ایالات متحده به نشریات هفتگی تبدیل شدند و از کیوسکهای روزنامه به توزیع در سوپرمارکتها منتقل شدند. تا دهه ۲۰۱۰، تولیدکننده اصلی هفتهنامههای نیمقطع در ایالات متحده American Media, Inc. بود که در بوکا راتون[17] فلوریدا مستقر بود و برخی از محبوبترین روزنامههای نیمقطع در ایالات متحده را منتشر میکرد؛ اینها شامل نشنال انکوایرر[18]، گلوب[19] و استار[20] بود که تقریباً بهطور کامل به پوشش هالیوود و سایر افراد مشهور آمریکایی اختصاص داشتند. همچنین، ویکلی ورلد نیوز[21] که توسط American Media منتشر میشد (ویکلی ورلد نیوز در ۲۰۰۷ چاپش متوقف شد اما در ۲۰۱۱ تحت مالکیت جدید به صورت آنلاین بازگشت) و سان بر موضوعات عجیب و غریب از قبیل داستانهای خبری جعلی از بیگانگان و نیروهای ماوراء طبیعی، پیشگوییهای دینی، اسرار عجیب، رسواییهای جذاب و توطئههای سیاسی متمرکز بودند. تحت تأثیر ویکلی ورلد نیوز و سان، آنیون[22] (تأسیس شده در مدیسون در ایالت ویسکانسین، در ۱۹۸۸) به سطوح جدیدی از طنز فرهنگی و خبری چه در نسخه چاپی و چه آنلاین رسید.
از دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، نیمقطع به عنوان یک مدل روزنامهنگاری برای سرگرمی عامهپسند که برای مخاطب عام جذابیت داشت، به تلویزیون وارد شد؛ مانند تولید برنامه گفتگومحور سطح پایین[23] مانند جری اسپرینگر[24] و شبه مستندهایی مانند اسرار حلنشده[25]. در ادامه «نیمقطعسازی[26]» رسانههای آنلاین، TMZ.com (نامی گرفته شده از اصطلاح thirty mile zone، که زمانی به منطقهای در لسآنجلس اشاره داشت که تحت مجموعهای از قوانین برای فیلمبرداری مکانها توسط صنعت فیلمسازی بود) در ۲۰۰۵ تأسیس شد. این وبسایت متمرکز بر افراد مشهور گسترش یافت تا جایی یک بخش تلویزیونی با نام TMZ on TV در ۲۰۰۷ نیز راهاندازی شد. به نظر میرسد که هر فناوری رسانهای که به کار گرفته شود، روزنامهنگاری نیمقطع به یک پدیده فرهنگی پایدار در جامعه مدرن تبدیل شده است.
منبع:
بریتانیکا، صفحه tabloid journalism
پانوشت:
[1] tabloid
[2] The Scotsman
[3] compact
[4] Bild-Zeitung
[5] tablet
[6] alkaloid
[7] Joseph Politzer
[8] New York World
[9] Alfred Harmsworth
[10] Daily Mirror
[11] Daily Sketch
[12] Daily Graphic
[13] Daily Express
[14] Daily Star
[15] Daily Mail
[16] The Sun
[17] Boca Raton
[18] National Enqquirer
[19] Globe
[20] Star
[21] Weekly World News
[22] The Onion
[23] low-brow
[24] Jerry Springer
[25] Unsolved Mystries
[26] tabloidization
