در سال 1980، شرکت ژاپنی نامکو[1]، سازنده بازیهای آرکید[2]، پکمن[3] را به جهان معرفی کرد. طراح اصلی ایواتانی توهرو[4] بود که قصد داشت یک بازی بسازد که بر خشونت متکی نباشد. ایواتانی امیدوار بود که با توجه دقیق به تمها، طراحی و رنگها، نامکو بتواند یک بازی آرکید را به بازار عرضه کند که برای خانمها جذاب باشد. بنابراین مفهوم بازی بر خلاف تیراندازی به بیگانگان فضایی و دیگر دشمنانی که در اکثر بازیهای آرکید آن زمان غالب بود، از غذا و خوردن الهام گرفته شد. بازیکنان با استفاده از یک دسته در یک مارپیچ ساده حرکت کرده، نقاط رنگی را میبلعند تا زمانی که همه از بین بروند و در نتیجه یک سطح را تکمیل کرده و به سمت مارپیچ بعدی میروند. در زبان عامیانه ژاپنی، پاکو پاکو[5] باز و بسته شدن دهان را توصیف میکند. از این رو به شخصیت اصلی که شبیه یک پیتزای کوچک با یک برش برای دهان بود، نام پکمن داده شد. چالش بازی گروهی متشکل از چهار «روح» در هر مرحله بود که سعی میکردند پکمن را بگیرند و بخورند. زمانی که پکمن از «قرصهای قدرت» مخصوصی که در مارپیچ قرار داده شده بود میخورد، نقش طعمه و شکارچی به طور موقت تغییر میکرد.
پکمن با فروش بیش از ۱۰۰ هزار کنسول تنها در ایالات متحده، به سرعت به یکی از محبوبترین بازیهای بینالمللی تبدیل شد و همین آن را به راحتی به موفقترین بازی آرکید تاریخ تبدیل کرد. وقتی بازیکنان متوجه شدند که ارواح بر اساس یک سری الگو حرکت میکنند، وسواس پیدا کردند که مسیرهای دقیقی را برای پکمن طراحی کنند. با این حال، این پیشبینیپذیری آشکار با تعداد بسیار زیاد مراحل (256)، که پیچیدگی بسیار زیادی را به تلاش برای به پایان رساندن بازی میافزود، جبران شد. (در سال 1999 سرانجام یکی از ساکنان فلوریدا با کسب 3333360 امتیاز در طول یک جلسه شش ساعته توانست بازی را کامل کند.)
پکمن با طراحی خلاقانهاش، بیش از هر بازی ویدیویی دیگری بر فرهنگ عامه تأثیر گذاشت. راهنماهای بازی پکمن در فهرست پرفروشترینهای ایالات متحده قرار گرفت و به زودی آهنگهای محبوب، یک مجموعه تلویزیونی کارتونی، کالاها و یادداشتهای مجلات، و همچنین نسخهها و تقلیدهای بیشماری از این بازی برای همه پلتفرمهای بازی الکترونیکی منتشر شد.
منبع:
بریتانیکا، صفحه Pac-Man
پانوشت:
[1] Namco Limited
[2] arcade
[3] Pac-Man
[4] Iwatani Tohru
[5] Paku Paku
